Legendy są to takie pałeczki w sztafecie pokoleń. Starsi przekazują je młodszym, żeby nie zaginęła pamięć o tym, co kiedyś było, co się dawno, dawno temu zdarzyło. I oczywiście każdy opowiada je po swojemu - coś od siebie doda, zmieni.
Legendy, ktĂłre znajdziecie Państwo w tej książce opowiedziała mi kiedyś moja babcia. A teraz, po latach, ja opowiadam je Wam. Moim Czytelnikom.
Starszym - żeby przypomnieli sobie legendy zasłyszane i przeczytane w dzieciństwie, młodszym - z prośbą, żeby przekazali je następnym pokoleniom. Bo najcenniejszym skarbem każdego narodu jest jego tradycja.
Wanda Chotomska

Narodziny miast giną w mrokach dziejĂłw. Zwykliśmy je nazywać bajecznymi, legendarnymi. Archeolodzy dopiero od XIX wieku świadomie drążą ziemię, odkrywając tajemnice zagubionych cywilizacji. Wykopaliska poświadczają, że źrĂłdłem rozwoju cywilizacji, kultury i nauki od tysięcy lat były miasta. To one wypowiadały wojny, zawierały pokĂłj, stawały się łupem grabieżcĂłw, ginęły od zarazy i klęsk żywiołowych.
O ich mieszkańcach, budowlach i wydarzeniach krążyły ustnie przekazywane wieści, powtarzane przez pokolenia. Razem z miastem rosła jego legenda. Historyczne fakty, autentyczne doświadczenia w opowieściach ludowych mieszały się z marzeniami i sposobem widzenia opowiadaczy. MĂłwiona literatura ludowa, spisana potem przez uczonych etnografĂłw i ludowych twĂłrcĂłw, ciągle jest przedmiotem literackich opracowań pisarzy, poetĂłw, źrĂłdłem legend i baśni. (...)
Barbara Tylicka